Niedobór magnezu a łysienie

Obraz przedziałka typowy dla niedoborów magnezu

Szacuje się, że niemal 50-70 % kobiet w Polsce ma niedobory magnezu. To sprawia, że problem z jego poziomem ma co druga kobieta! Poziom magnezu spada wraz ze stresem, zaburzeniami pracy układu pokarmowego czy nieodpowiedniej diecie. Jego rezerwy uszczuplają biegunki i comiesięczne krwawienie, a dieta bogata w nabiał utrudnia jego wchłanianie. Tymczasem magnez jest kluczowy w procesie trychologicznym. Jego niedobory powodują silne przerzedzenie i osłabienie włosów. Wysokie niedobory mogą być przyczyną łysienia.

Rola magnezu w funkcjonowaniu mieszków włosowych

Niedobór magnezu przyczynia się do zaburzeń funkcji mieszków włosowych oraz cyklu wzrostu włosa.

• Magnez pełni funkcję kofaktora w reakcjach enzymatycznych, które są niezbędne do syntezy keratyny, która jest z kolei podstawowym białkiem strukturalnym włosów.

• Uczestniczy w procesach biochemicznych, co pozwala dostarczać energię dla procesów regeneracyjnych i wspomagających podział komórek w mieszkach włosowych.

  
  

• Magnez wpływa na krążenie krwi, co umożliwia skuteczniejsze dostarczanie tlenu i substancji odżywczych do skóry głowy.

  
  

Zakłócenie tych procesów w wyniku niedoboru magnezu będzie skutkować zaburzeniami na poziomie biochemicznym i strukturalnym włosa.

Objawy niedoboru magnezu a włosy

Manifestacja trychologiczna wysokiego niedoboru magnezu u mojej pacjentki przed i w trakcie leczenia

• Nasilone wypadanie włosów – osłabione mieszki nie są w stanie utrzymać włosów w skórze głowy.

• Matowość i łamliwość – włosy stają się suche i podatne na uszkodzenia.

• Wolniejszy wzrost – zaburzenia cyklu wzrostu włosa.

• Nadmierne przetłuszczanie się skóry głowy – zaburzenia równowagi mineralnej mogą prowadzić do nadmiernej produkcji sebum.

Objawy kliniczne związane z niedoborem magnezu

Pacjent zgłaszający powyższe problemy z włosami, powinien być rozpatrywany także pod kątem objawów ze strony organizmu. Mogą pojawiać się towarzysząco manifestacje ogólnoustrojowe, takie jak skurcze mięśni (często nasilające się w nocy) , zaburzenia rytmu serca (szczegolnie podczas stresu), czy objawy neurologiczne (zaburzenia koncetracji). Dlatego oznaczenie poziomu magnezu w surowicy, jest ważnym elementem diagnostyki.

Normy laboratoryjne – stężenie magnezu w surowicy krwi

W praktyce klinicznej poszczególne laboratoria mogą wykazywać niewielkie różnice w referencyjnych zakresach stężenia magnezu. Najczęściej przyjmowana norma dla dorosłych wynosi:

• 1,5–2,6 mg/dL (około 0,65–1,2 mmol/l)

Trychologicznie przyjmuje się wartość około 2,0 mg/dl (0,9 mml/l) dla prawidłowej pracy skóry głowy.

• Zalecane dzienne spożycie magnezu wynosi około 300 mg magnezu na dobę.

Te wartości stanowią ogólne wytyczne, których interpretacja powinna uwzględniać stan kliniczny pacjenta, historię chorób oraz potencjalne czynniki wpływające na gospodarkę mineralną. Wartości referencyjne powinny być interpretowane z uwzględnieniem kontekstu klinicznego.

Jaki magnez jest najlepszy?

Dobór magnezu zależy przede wszystkim od celu terapii, indywidualnej tolerancji oraz ewentualnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

• Glicynian magnezu

PLUSY

∙ Dobra przyswajalność.

∙ Bardzo dobra tolerancja przez układ pokarmowy.

MINUSY

∙ Nadmierne spożycie może prowadzić do objawów takich jak senność, osłabienie mięśni czy obniżenie ciśnienia krwi

∙ Może wpływać na działanie niektórych leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia i chorób serca

∙ Może nasilać zaparcia.

• Cytrynian magnezu

PLUSY

∙ Bardzo wysoka przyswajalność.

∙ Korzystny u pacjentów z tendencją do zaparć.

MINUSY

∙ Wysokie dawki mogą działać przeczyszczajaco u osób nadwrażliwością tą formę magnezu.

• L-treonian magnezu

PLUSY

∙poprawa funkcji poznawczych, może być korzystny przy leczeniu lęków, ADHD i zaburzeniach snu

MINUSY

∙ Przekracza barierę krew-mózg, ale nie dostarcza magnezu w dużych ilościach do innych tkanek, nie jest polecany do uzupełniania niedoborów.

∙ Nie jest zalecany dla osób cierpiących na choroby nerek, choroby serca lub choroby jelit.

• Tlenek magnezu

∙ Niska biodostępność. Nie jest polecany do celów podnoszenia zasobów magnezu w organizmie, organizm wchłania go w minimalnych ilościach.

∙ Działa przeczyszczająco.

Podsumowanie

Niedobór magnezu stanowi istotny czynnik ryzyka zaburzeń w obrębie mieszków włosowych, wpływając zarówno na syntezę białek, jak i na ogólny metabolizm energetyczny komórek. Zaburzenia te przekładają się na osłabienie struktury włosa, jego przedwczesne przejście do fazy telogenu oraz zwiększone wypadanie. Wczesne wykrycie niedoboru oraz wdrożenie właściwych interwencji dietetycznych i suplementacyjnych może przyczynić się do poprawy jakości włosów oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.